De titel van dit blog is een grapje. Maar tegelijkertijd ook erg kloppend. Vroeger wilde ik belangrijk zijn. Iemand die veel wist en waar mensen bewondering voor zouden hebben. Een Guru. Dat was mijn einddoel. Inmiddels weet ik beter. Er is geen einddoel te behalen. Ik zal eeuwig 'in opleiding' zijn. Of eigenlijk in ervaring. En guru? Nee. Mystic eerder. Als kind noemde ik mezelf in gedachten een 'weter'. Ik wist dat er dingen gingen veranderen in de wereld en dat ik daar een belangrijke rol bij zou hebben. Wat die inhield? Geen idee. Ik sprak er ook nooit over. Het was wat ik de onderstroom noemde. Het was er altijd. Als een logisch iets. En daar hoef je niet over te praten. Zoals je ook niet steeds praat over dat je een man of vrouw bent. Dat IS gewoon zo. Ik sprak sowieso niet veel. Ik observeerde. Las heel veel. Ik kon al heel jong goed lezen. Las ook altijd boeken die ver buiten mijn leeftijdscategorie vielen.
Ik heb de overtuiging dat je geboren wordt met wat je nodig hebt. Ik kon 'vanzelf' goed lezen. En ook Engels heb ik nooit hoeven leren. Typen ging vanzelf. Teksten onthouden, taal. Het ging vanzelf. En nu komt alles samen in wat ik doe in mijn leven. De transcripts van de ontmoetingen vind ik heerlijk om uit te werken. Ik kijk veel documentaires in het Engels. Heel veel boeken zijn niet te krijgen in het Nederlands. Ik heb mezelf blijkbaar precies het pakketje meegegeven wat ik nodig had om op deze prutbal uit de voeten te kunnen. Yay me 😀
Voel je vrij om me vragen te sturen naar aanleiding van mijn schrijfsels. Wie weet sparks het nieuwe gedachtendingen en schrijverij. ?
-M
Vandaag: 1
