Zo voel ik me vanavond. Still. Op z'n Engels. Still. Zoals wanneer je in je eentje door een straat loopt als het zachtjes sneeuwt. Die rust die alles dan uitstraalt. Dat gevoel. Je wilt het niet verstoren. Vandaar ook dat ik nu pas schrijf. Het is inmiddels half vier. De Wake Up Course van vandaag heeft zoveel impact gehad, en indruk gemaakt. Ik merk dat ik moeilijk de woorden kan vinden om te beschrijven wat er gebeurd is. Dit was zo diep. Zo echt. Zo eerlijk. Geen opsmuk. Geen zalvende woorden. Het was letterlijk life changing.
Honderden dingen gaan door mijn hoofd die ik zou willen schrijven maar er komt geen volgorde. Ik wilde schrijven over de dag. Over de twee weken die ik jaren geleden bij Tom heb doorgebracht. Over de transcripts waar ik aan werk nu. Over leuke dingen die gebeurd zijn deze week. Over oprechtheid. Over mensen die ik heb ontmoet. Maar de onderwerpen komen niet genoeg naar voren om over te kunnen schrijven. Deze dag zit in mijn systeem. En overal in verweven. Het werkt zo ontzettend door. Dat blije gevoel, dat stille, de rust en het gevoel van genieten, dat overheerst alles.
Eerst maar eens lekker slapen. Morgen weer een Wake Up Course.
Slaap lekker allemaal.
-M
Vandaag: 1
