Vorige week op mijn werk stond ik achter de kassa. Het was onwijs druk en aan mijn kassa was een vrouw. Ze had haast en legde snel haar spullen op de band. Drie kinderen bij zich en nog eentje ergens die ze blijkbaar nog op moest halen van school. Terwijl ze aan mijn kassa stond realiseerde ze zich dat ze haar portemonnee vergeten was. Mijn eerste gedachte was: Ik kan het voor je betalen. Ik had mijn pinpas in mijn zak. Ik kon het betalen, deed mijn hand al in mijn zak om hem te pakken, dan kon ze haar kind halen met de boodschappen die ze nodig had voor het overblijffeest en kon ze me later terugbetalen wanneer ze weer rust had. Maar ik kreeg niet de gelegenheid om het voor te stellen. Ze ging regelen. Spullen weer in de kar. "Ik kom straks terug. Even eerst naar huis en dan snel mijn kind halen en dan kom ik terug om mijn boodschappen op te halen. Kan ik het even koud zetten? Er zit melk bij." En daar ging ze. Kinderen op sleeptouw.
Niet één keer keek ze me echt aan. Ze maakte geen contact. Ik dacht later; er was een oplossing maar je zag hem niet. Het herinnerde me er aan altijd open te zijn. Voor opties, mogelijkheden, kansen die je zelf in eerste instantie misschien niet zou verwachten. We gaan uit van zoveel dingen. Maar is het echt zo raar als een wildvreemde je boodschappen wil betalen? Op facebook kom je die verhalen wel eens tegen en dan zijn mensen er lyrisch over. Het enige wat het vraagt is contact maken.
Wanneer ik met Tom ergens heen ga gebeuren er vaak hele leuke dingen. We maken altijd contact. Een tijd geleden gingen we voor het eerst naar een nieuw restaurant. Het was net geopend. De eigenaar kenden we van een ander restaurant. We kenden hem niet persoonlijk maar hadden altijd leuk contact in dat restaurant. Nu was hij eigenaar geworden van de nieuwe zaak. Tom belde om te reserveren. Hij wist meteen wie we waren. Toen we aankwamen stond de beste tafel voor ons klaar. Mét kussentjes op de stoelen omdat hij wist dat we niet lang op houten stoelen willen zitten. (We hebben allebei niet zoveel zitvlees 😀 ) We werden zo hartelijk ontvangen dat mensen omkeken om te kijken wie er toch binnen kwamen. De hele ervaring van uit eten gaan is zo veel leuker als je contact maakt. We komen er inmiddels regelmatig. Hebben nog nooit de kaart gezien. Laten ons verassen door de kok. Die ons ook kent nu. Weet wat we lekker vinden. Laat ons als eerste nieuwe dingen proeven. Goes out of his way (hoe zeg je dat in het Nederlands?) om het ons naar de zin te maken. De sommelier en Tom bespreken uitgebreid de wijnsoorten die lekker bij bepaalde gerechten zouden zijn en het hele uit eten gaan is niet meer 'gewoon' uit eten gaan. Het is genieten. Echt intens genieten.
Vroeger was dit voor mij niet mogelijk geweest. Tom heeft me laten zien wat er gebeurt wanneer je open bent. Dat durfde ik nooit. Dat stemmetje in mijn hoofd was de baas. 'Doe maar niet te opvallend. Doe maar niet lastig. Gewoon iets kiezen van de kaart. Niks raars vragen. Straks vinden ze je raar/lastig/onbeleefd.' En dat ging dan alleen nog maar over kiezen wat ik wilde eten. Laat staan dat ik contact zou maken met de ober. Je kent hem tenslotte niet. Straks denkt ie dat je wat van hem wilt. Kijk maar uit. (En voor de vrouwen: als er straks wat gebeurt is het je eigen schuld. Had je maar niet zo 'vrij' moeten doen). Ik was gewoon bang. En angst zorgt voor een benepen, minimaal leven.
Op mijn verjaardag stond ik stil bij dat enorme verschil tussen hoe ik vroeger wel eens uit eten ging en hoe het nu gaat. Tom vroeg toen waar ik wilde eten en belde het restaurant. Ze zaten compleet vol. Ik wilde me er al bij neerleggen en een ander restaurant voorstellen. Maar op de achtergrond hoorde de eigenaar dat het Tom was die belde en ineens werd alles anders. We konden gewoon komen. Hij zou een tafeltje regelen. Wel niet 'onze' tafel maar toch. Ik was al enorm blij dat we daar überhaupt terecht konden. Toen we aankwamen stond toch 'onze' tafel klaar. Champagneglazen er al op. Kussentjes op de stoelen. Helemaal feest. En wat er dan is is waardering. Diepe waardering. En dat werkt door. Naar alle kanten.
Aan dit verjaardagsverhaal moest ik denken toen die mevrouw aan mijn kassa stond. Ik realiseerde me dat mijn leven in dit opzicht zo enorm veranderd is in vergelijking tot vroeger. Ongemerkt is dat gebeurd. Maar door deze dame stond ik er bij stil. Dat er altijd mensen zijn die willen helpen. Altijd mensen zijn die meer voor je willen doen dan je verwacht. Als je maar open bent. Bedankt voor de reminder.
❤️
-M
Vandaag: 1
