Muziek avondje in huize de Kok. Soms doen we dat. Spontaan. Ik wilde een bepaald nummer horen van de Beatles en vroeg Tom om dat op te zoeken op YouTube. Van de Beatles belandden we in 2Cello's. (Erg goed overigens) van de cello's naar Steve'n Seagulls naar Steve Vai naar Pink Floyd naar Ben Liebrand. En we hebben zo'n lol samen. Ben echt blij.
Vandaag hadden we Wake Up Course. Het was weer een dag die tot nadenken stemt. Over 'vrijheid of veiligheid'. Alles lijkt in een stroomversnelling te gaan nu. Het is serieuzer allemaal. Geen 'gefiedel' meer. Niet meer om dingen heen draaien. Het deed me nadenken over eerlijkheid. Over mezelf. Ben ik eerlijk? Of wenselijk eerlijk. In hoeverre confirmeer ik me nog aan de wensen van anderen? Dingen om op te merken bij mezelf. Gewaar zijn.
Dat laatste is wat mijn leven en inzichten in een stroomversnelling heeft gebracht.
Jaren geleden was ik op de fiets onderweg naar mijn werk toen Tom me een sms-je stuurde. Een van de dingen die hij daarin zei was: Wees alert. En niet op de 'kijk uit' manier maar op een opmerkzaam manier. Vanaf dat moment ben ik echt gaan kijken naar dingen. Voor het eerst was ik me bewust van de dingen die ik tegenkwam op weg naar mijn werk bijvoorbeeld. Daarvoor was ik meestal in mijn hoofd. Ik zag de bomen langs de weg niet eens. Maar ik weet nog het moment dat ik na die sms opkeek en ineens zag hoe mooi een veldje met bomen was dat naast de weg lag. Nooit eerder gezien. Er was mist en alles glansde. Ik fietste daar elke dag en ik had het nog nooit echt gezien. Nooit opgemerkt. Dat was letterlijk een eye-opener. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Het heeft letterlijk mijn leven veranderd. Die twee simpele woorden. Ze haalden me uit mijn hoofd en echt naar hier. Naar voeten op de grond. Heel confronterend soms maar oh zo dankbaar als je het gaat doen.
Wat ik leerde toen was dat ik vooral in mijn hoofd zat. En toen op dat moment zag ik dat nog niet eens. Later als je uit je hoofd bent zie je pas dat je dat deed. Tot dat moment vind je de dingen in je hoofd echt heel belangrijk. Maar op een gegeven moment valt het doek. Ik kon toen ook nooit echt genieten. Altijd was er dat hoofd wat overal doorheen bleef blèren. "Denk je wel aan dit? Doe je morgen wel dat? Weet je dat je neef volgende week jarig is? Wat zullen we zaterdag eten? Had ik me niet even op moeten maken vanmorgen? Shit vanavond komen vrienden langs. Wanneer heb ik de plee voor het laatst geboend? Wat zullen ze anders van me denken? Hoe laat is het eigenlijk? Je bent weer veel te laat vertrokken de Boer. Ik hoop niet dat ik moet overwerken vanmiddag. Jee ik rij bijna tegen een lantaarnpaal. Even opletten weer."
En dit was alleen maar tien seconden onderweg naar mijn werk. Wat een verschil met nu. Al die gedachten over dat soort dingen zijn er niet meer. Er is rust in mijn hoofd. Stilte. Natuurlijk zijn er nog gedachten. Maar niet meer die paniekachtige zoals eerder. Zo heerlijk. En alleen maar door 'wees alert'.
En nu vanavond luisteren we muziek. Alleen maar dat. We zitten naast elkaar en luisteren muziek. Geen gedachten erdoor. We noemen soms nummers die ook de moeite zijn en luisteren daar dan naar. En het voelt alsof ik door een muziekmuseum loop. De muziek van vanavond voelt als kunstwerken. Stuk voor stuk fantastisch. En ik geniet. Ik ben zo ontzettend blij dat ik nu echt kan genieten. Zo blij. Heerlijk.
Ik realiseer me zojuist nog iets anders over het genieten maar dat zal ik een andere keer schrijven. Het is half vier en morgen is er weer een Wake Up Course. Iemand zal toch de befaamde koekjes klaar moeten zetten 😀
Welterusten allemaal. En wanneer je wakker wordt.......wees alert!
-M
Vandaag: 1